دل نوشته ها
زندگی همچون بادکنکی است در دستان کودکی که همیشه ترس از ترکیدن آن لذت داشتن آن را از بین میبرد
ان كس كه از رنج زندگي بترسد،ازترس رنج خواهد برد
زندگي باغ گل است زنبور زمان ميخوردش انچه از ان ميماند عسل خاطره هاست
شايد سالها بعد در گذر جاده ها بي تفاوت از كنار هم بگذريم و بگوييم ان غريبه چقدر شبيه خاطراتم است...
گریه کردن را دوست دارم چون تنها راه ابراز عشق ابر سیاه به گل سرخ است.
بعد از غروب ، یه ستاره به آفتابگردان چشمک زد آفتابگردان سرشو پایین انداخت ، گفت به خورشید وفادارم. کاش میشد ما هم آفتابگردان و خورشید باشیم افسوس
دلم در حلقه ی غم ها نشسته ، زبانم بسته و سازم شکسته ، وجودم پر ز شعر عاشقانه ست ، تو را می خواهم و این ها بهانه ست .
پنجشنبه 30 دی 1389 - 5:11:37 PM